السمیع

عدد ابجدی: 180 السمیع  به معنی شنونده ی آوازهاست بدون آلت و داننده ی رازهاست بدوناظهار حاجت و اجابت کننده ی دعاهاست با حکمت و مصلحت. مداومت بر این اسم موجب استجابت دعاست چنان که شیخ رجب برسی به آن تصریح کرده است. نوشتن این اسم بر ظرف چینی به شمک و زعفران و شکستن آن با روغن و چکانیدن آن در گوش ناشنوا موجب شفاست(انشاالله). و هر کس این اسم را بر انگشتری نقره در شرفِ قمر نقش کند در صورتی که بسیار گوینده ی این اسم باشد در میان همه ی مردم مسموع القول و مُطاع گردد و نام نیکش همه جا منتشر شود و باید نقش مذکور به این صورت باشد:

  شکل شماره(1)

نیز نقش مثلث این اسم برای غلبه بر دشمن و قبول عامّه و خاصّه و عزّت و رفعت مجرّب است که صورت مثلّث چنین است:***

  شکل شماره(2)

همراه داشتن این مرّع خواص بسیار دارد و اگر کسی این لوح را در روز چهارشنبه با طلوع عطارد یا روز یکشنبه با طلوع مشتری یا روز جمعه با طلوع قمر یا روز پنجشنبه با طلوع زهره بنویسد و با خود نگاه دارد از چشم زخم و کید دشمن و جمیع غمها و دلتنگی ایمن گردد و صورت لوح این است:

  شکل شماره(3)

و لوحی دیگر که مشتمل بر این اسم است(شکل شماره 4)و اگر کسی این آیه ی مبارکه بر لوح بلور به مشک و زعفران بنویسد و با گلاب بشوید و صاحب بواسیر از آن بخورد نجات یابد و اگر این آیه را بر سقف خانه بنویسد دیر خراب شود و اگر در تاج خود قرار دهد حاکم بر قوم خود شود و اگر بعد از نماز صبح پیش از آن سخن گوید هفت مرتبه این آیه را هر روز بخواند مهمّات او کفایت شود و به هیچ چیز محتاج نگردد و اگر کسی روزی پانصد و دو مرتبه بگوید «یا سمیعُ یا بصیرُ» هرگز پریشان حال و محتاج نگردد و اگر کسی هفتصد مرتبه بگوید «السمیع البصیر» پس از آن این دو اسم را بر کاغذی بنویسد و در گوش مصروع گذارد فوراً شفا یابد انشاالله.

  شکل شماره 4

پژوهه در مفهوم السمیع از مترجم

«سمع» نیرویی است در گوش که به وسیله ی آن صداها شنیده می شوند. امّا شریف “السمیع” “به معنای شنونده”-که از اسماء حُسنای الهی است یعنی که خداوند به ذات خود درک می نماید. البتّه سمیع بودن خدا بدین معنی نیست که علم خدا محدود به زمان معینی است یعنی هر «زمان» که چیزی گفته شد یا از قلب انسانی گذشت خداوند از آن آگاه می شود بلکه به این صورت است که چون علم خداوند ازلی و ابدی است و قبل از وجود موجودات به همه چیز آگاه بوده پس قبل از پیدایش هر نوع سخن و آهنگی ذات اقدس خداوند، عالِم به تمام آنها که هر یک به وقت خود واقع می گردد، بوده و خواهد بود. به هر صورت «الله» سمیع و شنوای هر چیز است از صدای پای مورچه بر سنگ سیاه در شب ظلمانی تا عَرش آسمان و رعد و برق و خروش دریاها و آتشفشان ها و خلاصه همه چیز در محدوده ی سمع و بَصَر ذاتی او قرار می گیرد. او می شنود که در قلب ها چه می گذرد و برای شنیدن نیاز به ابزار و وسیله ندارد. همان طور که بدون زبان با خلق برگزیده اش تکلّم می کند و اوست که شنوا و دانای مطلق است. واژه ی سمیع جمعاً 47 بار در قرآن مجید تکرار شده است و به جز یک بار (آیه ی 24 سوره ی هود) بقیه درباره ی ذات حضرت حق به کار رفته است.